آنچه آغازش فنا باشد ز انجامش مپرس

می توان طومار امکان خواند از عنوان صبح

طومار جرم ما همه از جام باده شست

یارب که گفت ساقی مستان کریم نیست

چون نویسم، کز فراقت، بر سر کلکم چه رفت

باز سودایت چه بر طومار و بر دفتر گذشت

خانه گر سطری ز رمز الفتش انشا کند

گردد از غیرت به رنگ شعله ام طومار سرخ

هم طره اش بهم زد طومار صبر و تابم

هم غمزه اش ز جا کند بنیاد عقل و دینم

هرچند ملک نامه اعمال مرا دید

نام تو رقم دید به طومار و دگر هیچ

نفس هم برنمی دارد دماغ صبح نومیدی

دعای ما کنون خود را به طومار دگر پیچد

برق را در خنده ای طی گشت طومار حیات

زندگی کوتاه باشد چون شرر اشرار را

می نویسم شعر بر طومار و می شویم باشک

برامید آنکه شعر سوزناکم تر شود

خاکساران ، قاصد افتادگیهای همند

جاده را طومار نقش پا به منزل بردن است