شمس را قرآن ضیا خواند ای پدر

و آن قمر را نور خواند این را نگر

نه از قرآن زحل مشتری شود منحوس

چو از تقارن مریخ زهرهٔ ازهر

که بهر نصرت سلطان شرع در خوردست

ز سنت نبوی با لوای قرآن تیغ

ز قرآن گر برد ره در خدائی

ابا عشقش بود کل آشنائی

اگر از وصل من خواهی دراینجا

که قرآن کرد جان را واصل اینجا

اندکی گم شو به قرآن و خبر

باز ای نادان بخویش اندر نگر

با تو عشق از نخست چون قرآن

همه از مهر و کین سخن گوید

که قرآن کردم از دست شما بس

نمی خواهم که همدرسم شود کس

چو او استاد دین آمد در اسرار

چو تو بگذشتی از قرآن و اخبار

زیرکی باید بفهمد رمز قرآن و حدیث

یا برد ره سوی تأویلات بای بسمله