بر دل ارباب عقبا لذت دنیاست سرد

نزد اهل معرفت لذات عقبا سرد شد

اگر چراغ خَمُش گردد از نسیم چرا

شد از نسیم بهاری چراغ گل روشن

نسیم باد بهاری وزید خیز ندیم

بیار باده که جان تازه می شود ز نسیم

آن کس که دید لطف نسیم خصال تو

شرم آیدش که یاد نسیم سحر کند

سرد باشد در سقر انفاس بدخواهان او

زمهریر سرد از آن انفاس خیزد در سقر

دل مرا ز اندیشه اسباب دنیا سرد شد

آخرت با یادم آمد آرزوها سرد شد

گفتم که باد سرد زیان داردت همی

گفتا ز باد سرد رسد لاله را زیان

صبح چون خنده گه دست شده است آتش سرد

آتش سرد به عنبر مگر آمیخته اند

می دهد بوی گریبان سحر موج نسیم

می توان دانست حال دل ز آه سرد ما

چون نسیم آید گردد چو کمان شاخک بید

راست چون تیر شود باز چو بنشست نسیم