اندر امید خوشهٔ هوسی

هر کجا خرمنی است، سوزاندن

ما بار نیکنامی عصمت نمی کشیم

رندی حریف ماست که بد نام عالم است

با درافتادگان، ستم کردن

زهر را جای شهد نوشاندن

خطبهٔ تو بوده اندر نیکنامی معجزه

وصلت تو گشته اندر شادکامی داستان

چو ویس از نیکنامی دور گردی

به زشتی در جهان مشهور گردی

همان حکم حلال و هر حرامی

همی خوان تا که یابی نیکنامی

خرد هستش و نیکنامی و داد

جهان بی سر و افسر او مباد

خرد بدانش او رستگاری آرد بر

هنر بگوهر او نیکنامی آرد بار

زهی تن هنر و چشم نیکنامی را

چو روح درخور وهمچون دو دیده اندربای

بسم از قبول عامی و صلاح نیکنامی

چو به ترک سر بگفتم چه غم از کلاه دارم