مرا پرسند: کز دانش چه دانی؟

چه دانم؟ هر چه میدانم تویی بس

ندانم چه بودت بتا هر چه بود؟

کنون بودنی بود، گفتن چه سود؟

چه باشد که روزی پیامی فرستی

که گویی چه حالی، کجایی، چه سانی

چه وفا این چه ژاژ می گویم

که ازو حسن را چه آزارست

چه خواهد بدن مرگ فرجام کار

چه در بزم مردن چه در کارزار

گفتی که چه گفتی و چه کردی

مثوای توام ز من چه پرسی

چه خوش باشد وزین خوشتر چه باشد

وزین زیبا و دلکش تر چه باشد

چه بیشست در ما و چه کمترست

چه گوهر که بهتر ز هر گوهرست

گفتا چه کسی ز من چه خواهی

ای من رهی تو از چه راهی

ازان پس خود از شاه ترکان چه باک

چه افراسیاب و چه یک مشت خاک