حاشاکه وحی صادق دانم حدیث تو

نه خود تو جبرئیلی و نه من پیمبرا

ماییم و می و محبتِ صادق

وین هر دو به نقد هست آماده

مشغول عشق جانان گر عاشقیست صادق

در روز تیرباران باید که سر نخارد

چون مشعله پیش بین موافق

چون صبح پسین منیر و صادق

فخر زمان میرزا صادق نیکو سرشت

معدن عز و شرف، منبع جود و سخا

راه حق را صادق عشق آمدم

حق حق است حق مطلق آمدم

شب دراز به مدح تو می کنم کوتاه

گواه صادق من صبح راستین داند

صبح صادق چو بود صدق پسند

علم نورش از آنست بلند

گفتم اول نماز آنگه افطار از آنک

سنت احمد چنان مذهب جعفر چنین

در رهِ عشق مرد شد صادق

ناگهان گشت بر زنی عاشق