مگر نگفته نبی تا به روز باز پسین

خدای هردو جهان توبه را نبندد در

هردم از سفره انعام خداوند کریم

خورده صد نعمت و یک شکر نگفته باری

در نظم این قصیده ادب را نگفته ام

القابت ای خلاصهٔ اخیار روزگار

لرزیده ام همیشه ز هر باد و هر نسیم

هرگز نگفته ام که سموم است یا صباست

شنیده ایم که با جمله دوستی پیوست

نگفته اند که با هیچکس به عهد استاد

کمیت ناطقه در عرصهٔ ستایش او

بماند از تک و وصفش نگفته ماند اکثر

مشکل حکایتیست، که از ماجرای عشق

حرفی نگفته ایم و سخن ها شنیده ایم

هر دم از سفرهٔ انعام خداوند کریم

خورده صد نعمت و، یک شکر نگفته باری

چه گویم از صفت آرزو که قصهٔ حال

نگفته من به زبان از دلم شنیدهٔ اوست

عالم ز ماجرای دل ریش من پرست

با هیچ کس نگفته من این ماجرا هنوز