ور سخن دانی ندانی راحت از دور فلک

کز فلک مکارتر زیر فلک مکار نیست

گوئی که نگون کرده است ایوان فلک وش را

حکم فلک گردان یا حکم فلک گردان

که به اقطاع نخواهم نه جهان بلکه فلک

نه فلک نیز مجرد فلک و هرچه دروست

ای چنبر کوست فلک، کرده زمین بوست فلک

وز خصم منحوست فلک، چون بخت بیزار آمده

همه دور فلک جور است و تو داغ فلک داری

ز پرگار فلک بیرون توانی رفت؟ نتوانی

ناگاه شنیدم از فلک پیغامی

کز زخم زوال نوش بادت جامی

گفت ای فلک شکوه مندی

بالاترت از فلک بلندی

تا فلک از سیر نگیرد درنگ

بادی مانند فلک کامگار

فخر آل طغان یزک که فلک

فلک الدولتش خطاب کند

گشته از حادثات دور فلک

سینه شان پرزخون زجور فلک