ویحک ای مرغ آسمان پیمای
از بر بام آسمانت جای
تو همایی که گفته اند از پیش
که هما آیتی بود ز خدای
میغ پیکر یکی هیونی تو
سر میغ سیه سپرده بپای
سایه افکن به ما که سایهٔ تو
بس مبارک بود چو فرّ همای
