دل به حسرت ز سر کوی کسی می آید
مرغی از سدره به کنج قفسی می آید
شکری چند بخواه از لب شیرین دهنان
تا بدانی که چه ها بر مگسی می آید
در ره عشق پی ناله دل باید رفت
زان که رهرو به صدای جرسی می آید
می روم گریه کنان از سر کویی کانجا
عاشقی می رود و بوالهوسی می آید
کردیم مست به نوعی که ندانم امشب
شحنه ای می گذرد یا عسسی می آید
نفسی با تو به از زندگی جاوید است
وین میسر نشود تا نفسی می آید
تو ستم پیشه برآنی که ستانی همه عمر
من در اندیشه که فریادرسی می آید
در گذرگاه تو ای چشم و چراغ همه شهر
دل شهری ز پی ملتمسی می آید
گر نه در راه تو گم کرد فروغی دل را
پس چرا بر سر این راه بسی می آید
