نَقْعاً ای غبارا. و قیل: فَأَثَرْنَ بِهِ ای بالعدو. نَقْعاً ای صوتا.
و قیل: الهاء ضمیر الصّبح و المعنی: «اثرن» فی وقت الصّبح «نقعا».
فَالْمُغِیراتِ صُبْحاً (۳) و بآن غارت کنندگان ببامداد.
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً (۵) و در میان سرای دشمن فرو آمدند بهم.
فَالْمُورِیاتِ قَدْحاً (۲) آن آتش افروزان از سنگ بسنبهای خویش.
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً (۴) بر هامون دشمن گرد انگیختند.
غوّاص ترا نهاده بر دست ز ناز
افتاده ز دست و باز دریا شده باز!
ای درّ بچنگ آمده در عمر دراز
آورده ترا ز قعر دریا بفراز
باد جوی مولیان آید همی
بوی یار مهربان آید همی
بیار پور مغانه، بده بپور مغان
که روستم را هم رخش روستم کشدا.
نوبة الاولی
قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.
از سوز جگر چشمی، چون حلقه گوهرها
وز آتش دل آهی، چون رشته مرجانها
مشتاق تو در کویت، از شوق تو سرگردان
از خلق جدا گشته، خرسند بخلقانها