من کی بتن نمونهٔ نالی نوانمی ؟

گر نه بقد قرینهٔ سرو رانییی

چندان که می توانی بد می کنی بمن

ور خواهییی که کم کنییی هم توانییی

بردم گمانییی که وفادارایی کنی

هرگز دروغ تر نبود زین گمانییی

جستم ترا بخون دل و از تو کس نداد

جز در میان خون دل من نشانییی

چون آفتاب کم روییی از من و مرا

مانند سایه در طلبت کم دوانییی

از من بقهر صورت وصلت نپوشیبی

بر من بجور سورهٔ حجرت نخوانییی

گر هیچ گونه حال دل من بدانییی

تنها مرا بکلبهٔ احزان نمانییی

هیچ از آنجا که لطف سیرت تست

هست ممکن که عفو فرمایی؟

خود نکردم گنه و گر کردم

از سر ابلهی و خود رایی

شغل من نیست بر در تو مگر

وصف گویی و مدح آرایی