به یک کرشمه نظر خاک تیره گلشن کن

ضمیر صافی ابن حسام روشن کن

چو آفتاب که بیرون دهد ز کان مرجان

شود ز گوهر او بام آسمان مرجان

اساس گلشن پیروزه را مدار به تست

بسیط مرکز شش گوشه را قرار به تست

هنوز شام درین تعزیت سیه پوش است

هنوز عالم کرّوبیان پر از جوش است

امین وحی که تنزیل از آسمان آورد

به خاکبوس درش، سر بر آستان آورد

قضا بطوع کند دست طوق در کمرش

گرش اجازه دهد، بس بود همین قَدَرش

امام مهدی هادی که از جلالت و قدر

فراز طارم نه طاق چرخ دارد صدر

هر کسی تحفه به نوعی ز دل و جان آورد

مور بال ملخی پیش سلیمان آورد

همچو گل کر تتق غنچه برون آرد سر

وقت شد کر حجب غیب خرامی تو بدر

ای که خاک درت از سنبل تر خوشبو تر

عکس رخسار تو از شمس و قمر نیکوتر