اگر درد دلم واجم به کوهان

دگر در کوهساران گل نرویی

به جز این مو ندارم آرزویی

که باشد همدم مو لاله رویی

ته که رفتی و یار نو گرفتی

قیامت هم حسابه گر تو جویی

مو احوالم خرابه گر تو جویی

جگر بندم کبابه گر تو جویی

ز خود رو هیچ حاصل برنخیزد

بجز بدنامی و بی آبرویی

پی مرگ نکویان گل نرویی

دگر رویی نه رنگش بی نه بویی

گرفتارم بدام غربت و درد

نه یار و همدمی نه آشنائیی

عزیزون از غم و درد جدایی

به چشمونم نمانده روشنایی

شوی نایه که مو خوابت بوینم

به بخت مو به چشم لاله نایی

ز دل بیرون نبجتم ناله نایی

ز مژگان تر مو ژاله نایی