پیش صبا نثار کنم جان شکوفه وار
کو عقد عنبرین که شکوفه کند نثار
ای مرد با شکوفه چه سازم طریق انس
این بس مرا که دیدهٔ من شد شکوفه بار
جانم شکوفه وار شکافان شد از هوس
چون حجلهٔ شکوفه برانداخت نوبهار
هر شب که پر شکوفه شود روی آسمان
در چشم من شکوفه وش آید خیال یار
شاخ شکوفه دار امیدم شکسته شد
چون از شکوفه قبهٔ نو بست شاخسار
کو آن شکوفهٔ طرب و میوهٔ دلم
اکنون که پر طلسم شکوفه است میوه دار
چون زان شکوفه عارض امید به نبود
امید من بمرد به طفلی شکوفه وار
هست از شکوفه نغزتر و شوخ دیده تر
خاقانی از شکوفه امید بهی مدار
