اینک دل من تو در میانش بنگر
تا هست بجز تو هیچ مقصود دگر؟
با دل همه شب حدیث تو میگویم
بوی تو من از باد سحر میجویم.
قد تحیرت فیک خذ بیدی
یا دلیلا لمن تحیّر فیکا
گر کافرم ای دوست مسلمانم کن
مهجور توام بخوان و درمانم کن
گر در خور آن نیم که رویت بینم
باری بسر کوی تو قربانم کن
شب آمد چو من سوگوار بغم
بجامه سیاه و بچهره دژم
ذکر تو مرا مونس یارست بشب
وز ذکر توام هیچ نیاساید لب
همه شب مردمان در خواب من بیدار چون باشم
غنوده هر کسی با یار من بی یار چون باشم
بهر کویی مرا تا کی دوانی؟
ز هر زهری مرا تا کی چشانی؟
