فرو بگرفته گیتی را به باغ و راغ وکوه و در

نم ابرو دم باد و تف برق و غو تندر

شخ از نسرین هوا از مه چمن ازگل تل از سبزه

حواصل بال و شاهین چشم و هدهدتاج و طوطی پر

ز ابرو اقحوان و لاله و شاه اسپرم بینی

هوا اسود زمین ابیض دمن احمر چمن اخضر

عقیق و کهربا و بُسّد و پیروزه را ماند

شقیق و شنبلید و بوستان افروز و سیسنبر

ز صنع ایزدی محوند و مات و هائم و حیران

اگر لوشا اگر ارژنگ اگر مانی اگر آزر

کنون کز سنبل و شمشاد باغ و بوستان دارد

چمن تزیین دمن تمکین زمین آیین زمان زیور

به صحن باغ و طرف راغ و زیر سرو و پای جو

بزن گام و بجو کام و بخور جام و بکش ساغر

به ویژه با بتی شنگول و شوخ و شنگ و بی پروا

سخن پرداز و خوش آواز و افسونساز و حیلت گر

سمن خوی و سمن بوی و سمن روی و سمن سیما

پری طبع و پریزاد و پریچهر و پری پیکر

برش ا دیبا فرش زیبا قدش طوبی خدش جنت

تنش روشن خطش جوشن رخش گلشن لبش شکر

به بالاکش به سیما خوش به مو دلکش به خو آتش

به چشم آهو به قد ناژو به خد مینو به خط عنبر

چو سیمین سرومن، کش هست روی و موی و چهر و لب

مه روشن شب تاری گل سوری می احمر

کفش رنگی دلش سنگین خطلش مشکین لبش شیرین

به خو توسن به رو سوسن به رخ گلشن به تن مرمر

دو هاروت و دو ماروت و دوگلبرگ و دو مرجانش

پر از خواب و پر از تاب و پر از آب و پر از شکر

مرا هست از غم و اندیشه و فکر و خیال او

بقا مشکل دو پا درگل هوا در دل هوس در سر

ز عشقش چون انار و نار و مار و اژدها دارم

بری کفته دلی تفته تنی چفته قدی جنبر

ولیکن من ازو شادم که سال و ماه و روز و شب

به طوع و طبع و جان و دل ثنای شه کند از بر

طراز تاج و تخت و دین و دولت ناصرالدین شه

که جوید نام و راند کام و پاشد سیم و بخشد زر

ملک اصل و ملک نسل و ملک رسم و ملک آیین

ملک طبع و ملک خوی و ملک روی و ملک منظر

عدوبند و ظفرمند و هنرجوی و هنرپیشه

عطابخش و صبارخش و سماقدر و سخاگستر

قوی حال و قوی یال و قوی بال و قوی بازو

جهانجوی و جهانگیر و جهاندار و جهانداور

شهنشاهی که هست او را به طوع و طبع و جان و دل

قضا تابع قدر طالع ملک خادم فلک چاکر

حقایق خوان دقایق دان معارک جو بلارک زن

فلک پایه گرنمایه هماسایه همایون فر

ز فیض فضل و فرط بذل و خلق خوب و خوی خوش

دلش صافی کفش کافی دمش شافی رخش انور

به رای و فکرت و طبع و ضمیرش جاودان بینی

خرد مفتون هنر مکنون شَغَف مضمون شرف مضمر

زهی ای بر تن و اندام و چشم و جسم بدخواهت

عصب زنجیر و رگ شمشیر و مژگان تیر و مو نشتر

حسام فر و فال و بخت و اقبال ترا زیبد

سپهر آهن قضا قبضه شرف صیقل ظفر جوهر

در آن روزی که گوش وهوش و مغز و دل ز هم پاشد

غوکوس و تک رخش و سرگرز و دم خنجر

ز سهم تیر و تیغ و گرز و کوپال گوان گردد

قضاهایم قدر حیران زمان عاجز زمین مضطر

خراشد سنگ و پاشدگرد و ریزد خاک و سنبدگل

به سم اَشهَب به دم ابرش به تک ادهم به نعل اشقر

بلا گاز و بدن آهن سنان آتش زمین کوره

تبر پتک و سپر سندان نفس دم مرگ آهنگر

دلیران از پی جنگ و نبرد و فتنه و غوغا

روان در صف دهان پر تف سنان برکف سپر بر سر

تو چون ببر و پلنگ و پیل و ضرغام ازکمین خیزی

به کف تیغ و به بر خفتان به تن درع وبه سر مغفر

به زیرت او همی چالاک و چست و چابک و چعره

شخ آشوب و زمین کوب و ره انجام و قوی پیکر

سرین و سم و ساق و سینه و کتف و میان او

سطبر و سخت و باریک و فراخ و فربه و لاغر

دم و اندام و یال و بازو و زین و رکاب او

شراع و زورق و بلط و ستون و عرشه و لنگر

پیش باد و سمش سندان تنش ابر و تکش طوفان

کفش برف و خویش باران دوش برق و غوش تندر

به یک آهنگ و جنگ و عزم و جنبش در کمند آری

دو صد دیو و دو صد گیو و دو صد نیو و دو صد صفدر

به یک ناورد و رزم و حمله و جنبش ز هم دری

دو صد پیل و دو صد شیر و دو صد ببر و دو صد اژدر

به دشت از سهم تیر و تیغ و گرز و برزت اندازد

سنان قارن ، سپر بیژن ، کمان بهمن ، کمر نوذر

شها قاآنی از درد و غم و رنج و الم گشته

قدش چنگ و تغش تار و دمش نای و دلش مزهر

سزد کز فیض و فضل و جود و بذلت زین سپس آرد

نهالش بیخ و بیخش شاخ و شاخش برگ و برگش بر

نیارد حمد و مدح و شکر و توصیفت گرش باشد

محیط آمه شجر خامه فلک نامه جهان دفتر

الا تا زاید و خیزد الا تا روید و ریزد

نم از آب و تف از نار وگل از خاک و خس از صرصر

حسود و دشمن و بدگوی و بدخواه ترا بادا

به سرخاک و به چشم آب و به لب باد و به دل آذر

به سال و ماه و روز و شب بود بدخواه جاهت را

کجک برسر نجک دردل حسک بالین خسک بستر