هر آن عاقل که او بندد دل اندر طاعت یزدان

نشایدکاو نپیوندد دل اندر خدمت سلطان

سلامت باد آنکس کاو بهم پیوندد و بندد

تن اندر خدمت سلطان دل اندر طاعت یزدان

همه شاهان همی نیک اختری جویند از این خدمت

چه در مشرق چه درمغرب چه در توران چه در ایران

چنین سلطان نبودست و نخواهد بود در عالم

جمال دودهٔ جُغری پناه دودهٔ خاقان

همی فرمان برند او را دو فرمانبر به دوکشور

یکی فرمانده غزنین یکی فرمانده توران

یکی را برمراد او سر اندر چنبر طاعت

یکی را بر وفای او دل اندر عهدهٔ پیمان

چنین فرمان ز سلطانان کرا بودست در عالم

چنین دولت ز جباران کرا بودست درکیهان

هر آن کس کاو ازین فرمان و این دولت خبر داد

تعجب را همی گوید زهی دولت زهی فرمان

کجا خشمش رسد تیمارگیرد خانه ها یک سر

کجا سهمش رسد دشوارگردد کارها یکسان

ولیکن چون کند رحمت زمهر و عفو اوگردد

همه تیمارها شادی همه دشوارها آسان

همه بیگانگان را عفو و احسان است از این خسرو

برادر باشد اولی تر به این عفو و به این احسان

چو راضی گشت از او سلطان و راضی شد به این خدمت

سلامت یافت تا محشر سعادت یافت جاویدان

جه بهتر زانکه نزدیک چنین شاهی چنین میری

نماید مدتی شاهی و باشد مدتی مهمان

چه خوش تر زانکه از یک اصل باشد تازه و خرم

دو گلبن در یکی باغ و دو سرو اندر یکی بستان

ز شادُروان این حضرت یکی بوی بهشت آید

کسی باید که بنشیند بر این فرخنده شادروان

کرا باشد شکیبایی ز دیدار چنین شاهی

که از دیدار او در تن همی شادی فزاید جان

چنین گفته است پیغمبر که دیدار شه عالم

بود طاعت وزان طاعت فزاید قُوَّت ایمان

به ملک اندر چنین باید شه عادل که از عدلش

همی در عالم عِلْوی بنازد جان نوشِرْوان

به هر روزی که نو گردد ببخشد کشور دیگر

نه جودش را بود غایت نه ملکش را بود پایان

دراین معنی که من گفتم چو خورشیدست پنداری

که بخشد نور و هرگز ناید اندر نور او نقصان

دو ابرند ای عجب گویی کف و تیغ جهانگیرش

یکی در بزم زرافشان یکی در رزم خون افشان

یکی اندر سبب چون معجز عیسیّ بِنْ مریم

یکی اندر صفت چون معجز موسی بن عمران

شهنشاها جهاندارا به میدان فتوح اندر

تو داری گوی پیروزی گرفته در خم چوگان

هر آن چیزی که از اقبال موجودست در عالم

به معنی چون یکی نامه است و نام تو بر او عنوان

همیشه تاز تقدیر و قضای خالق اکبر

همی باشد زمین ساکن همی باشد فلک گردان

زمین را بی رضای تو مبادا ساعتی تسکین

فلک را بی مراد تو مبادا لحظه ای دَ وْران

نظام دین تازی را همیشه عزم تو حجت

صلاح ملک باقی را همیشه تیغ تو برهان