دل به عشقش رخ به خون تر می کند
جان ز جورش خاک بر سر می کند
می خورد خون دل و دل عشوهاش
می خورد چون نوش و باور می کند
گرچه پیش از وعده سوگندان خورد
آنهم از پیشم فرا تر می کند
گفتمش بس می کند چشمت جفا
گفت نیکو می کند گر می کند
عقل را چشم خوشش در نرد عشق
می دهد شش ضرب و ششدر می کند
زانکه تا دست سیاهش برنهند
زلفش اکنون دست هم در می کند
زر ندارم لاجرم بی موجبی
هر زمانم عیب دیگر می کند
گفت زر گفتم که جان، گفتا که خه
الحق این نقدم توانگر می کند
گفتم آخر جان به از زر گفت نه
لاجرم کار تو چون زر می کند
چون کنی خاکش همی بوس انوری
گرچه با خاکت برابر می کند
