آب جمال جمله به جوی تو می رود
خورشید در جنیبت روی تو می رود
ای در رکاب زلف تو صد جان پیاده بیش
دل در رکاب روی نکوی تو می رود
هر روز هست بر سر کوی اجل دو عید
دردا از آنکه بر سر کوی تو می رود
هر دم هزار خرمن جان بیش می برد
بادی که در حمایت بوی تو می رود
جان خواهیم به بوسه و باز ایستی ز قول
چون کاین مضایقت همه سوی تو می رود
در خاک می نجویم جور زمانه را
با آنکه در زمانه ز خوی تو می رود
رنگی نماند انوری اندر رکوی وصل
وین رنگ هم ز جنس رکوی تو می رود