گر به این وحشت دهدگرد جنون سامان ما
تا سحرگشتن گریبان می درد عریان ما
فیض ها می جوشد از خاک بهار بیخودی
صبح فرش است ازشکست رنگ در بستان ما
در تماشایت به رنگ شمع هرجا می رویم
دیدهٔ ما یک قدم پیش است از مژگان ما
محوگردیدن علاج ضطراب دل نکرد
ازتحیرسربه شریک موج شدتوفان ما
از شهادت انتظاران بساط حیرتیم
زخمها واماندن چشم است در میدان ما
منزل مقصود گام اول افتادگی ست
همچواشک ای کاش لغزیدن شود جولان ما
دور جامی زین چمن چون گل نصیب ما نشد
رنگ ناگردیده ، آخر می شود دوران ما
سوخت پیش از ما درین محفل چراغ انتظار
دیدهٔ یعقوب نایاب است درکنعان ما
مطرب ساز تظلم پرده دار خوی کیست
شعله می پوشد جهان از نالهٔ عریان ما
هستی موهوم غیر از نفی اثباتی نداشت
رفتن ماگرد پیداکرد از دامان ما
چشم تابرهم زنم اشکی به خون غلتیده است
بسمل ایجاد است بیدل جنبش مژگان ما
