حذر کن ز آهِ جهان گیرِ من
که ناگه خورد بر هدف تیرِ من
نترسی که روزی به درد آورد
دلِ نازکت آهِ شب گیرِ من
منم آن که آهش لقب می نهند
جهانی بسوزد ز تأثیرِ من
ملامت مکن بر من از بی خودی
که ایزد چنین کرد تقدیرِ من
دل هر که دیوانۀ زلفِ توست
گرفتار باشد به زنجیرِ من
مگر از تو باشد قبولیّتی
وگرنه محال است تدبیرِ من
نه آخر نزاریِ زار تو ام
ببخشای بر نالۀ زیرِ من
عذابی شدیدست هجران ِ تو
خطایی عظیم است تأخیرِ من
