ای که دلم ز دست شد جانِ شما که هم چنین
یک نفسی دگر مرو بهرِ خدا که هم چنین
من به وفایِ عهدِ تو خورده قسم که هم چنان
تو به هلاکِ جانِ من داده رضا که هم چنین
چند که جهد می کنم تا تو ستیز کم کنی
هجرِ تو بیش می کند قصدِ جفا که هم چنین
هر که بدید روی تو مهر بدید هر زمان
مه ز جسد برآورد وا اسفا که هم چنین
هر که بپرسدت که از لاله بنفشه چون دمد
باور اگر نباشدش خط بنما که هم چنین
در عجب آمدش که چون مه به زمین کند نزول
از در خانه ناگهان مست درآ که هم چنین
گوی به سروِ بوستان کز قدِ من خجل شوی
ور ز تو بر رسد که چون خیز به پا که هم چنین
ور بچخد که با فلان عهد چه گونه کرده ای
پیش کن از سرِ کرم دستِ وفا که هم چنین
گر ز خطِ تو سرکشم باش به خونِ من بحل
بر خطِ من زمانه گو باش گوا که هم چنین
هیچ غمت مباد اگر مرد نزاری از غمت
من به عذاب لایقم باش هلا که هم چنین
خاکِ درِ ترا به چشم آب دهم به مهرِ دل
بویِ وفا دمد به حشر از گِلِ ما که هم چنین
