شب روان در صبح صادق کعبهٔ جان دیده اند
صبح را چون محرمان کعبه عریان دیده اند
از لباس نفس عریان مانده چون ایمان و صبح
هم به صبح از کعبهٔ جان روی ایمان دیده اند
در شکر ریزند ز اشک خوش که گردون را به صبح
همچو پسته سبز و خون آلود و خندان دیده اند
وادی فکرت بریده محرم عشق آمده
موقف شوق ایستاده کعبهٔ جان دیده اند
روز و شب دیده دو گاو پیسه در قربانگهش
صبح را تیغ و شفق را خون قربان دیده اند
خوانده اند از لوح دل شرح مناسک بهر آنک
در دل از خط ید الله صد دبستان دیده اند
نام سلطان خوانده هم بر یاسج سلطان از آنک
دل علامت گاه یاسج های سلطان دیده اند
از کجا برداشته اول ز بغداد طلب
در کجا در وادی تجرید امکان دیده اند
صبح دم رانده ز منزل تشنگان ناشتا
چاشتگه هم مقصد و هم چشمه هم خوان دیده اند
در طواف کعبهٔ جان ساکنان عرش را
چون حلی دلبران در رقص و افغان دیده اند
در حریم کعبهٔ جان محرمان الیاس وار
علم خضر و چشمهٔ ماهی بریان دیده اند
در سجود کعبهٔ جان ساکنان سدره را
همچو عقل عاشقان سرمست و حیران دیده اند
در طریق کعبهٔ جان چرخ زرین کاسه را
از پی دریوزه جای کاسه گردان دیده اند
کشتگان کز کعبهٔ جان باز جانور گشته اند
ماهی خضرند گوئی کآب حیوان دیده اند
کعبهٔ جان ز آن سوی نه شهر جوی و هفت ده
کاین دو جا را نفس امیر و طبع دهقان دیده اند
بر گذشته زین ده و زآن شهر و در اقلیم دل
کعبهٔ جان را به شهر عشق بینان دیده اند
خاکیان دانند راه کعبهٔ جان کوفتن
کاین ره دشوار مشتی خاکی آسان دیده اند
کعبهٔ سنگین مثال کعبهٔ جان کرده اند
خاصگان این را طفیل دیدن آن دیده اند
هر کبوتر کز حریم کعبهٔ جان آمده
زیر پرش نامهٔ توفیق پنهان دیده اند
عاشقان اول طواف کعبهٔ جان کرده اند
پس طواف کعبهٔ تن فرض فرمان دیده اند
