إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحی (۴) نیست آن مگر پیغامی که میدهند.
ذُو مِرَّةٍ آن محکم نیروی فَاسْتَوی (۶).
عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوی (۵) در آموخت در وی آن سخت نیروها.
وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلی (۷) بآن سوی برترین.
فَأَوْحی إِلی عَبْدِهِ ما أَوْحی (۱۰)
آگاهی او کند برهی خویش آنچه او کند.
وَ تَضْحَکُونَ، و می خندید وَ لا تَبْکُونَ (۶۰) نگریید.
وَ أَنْتُمْ سامِدُونَ (۶۱) و شما می بازی و افسوس کنید باین سخن.
