همه جا تیر تو بر سینهٔ ما می آید
جان به قربان خدنگی که به جا می آید
جوی خون می رود از چشمهٔ چشمم بر خاک
بر سرم بین که ز دست تو چه ها می آید
گر دل از سنگ جفای تو ننالد چه کند
شیشه هنگام شکستن به صدا می آید
صف عشاق به یک چشم زدن بر هم زد
یارب این صف زده مژگان ز کجا می آید
سخت شد بر دل من کار به حدی در عشق
که به سر وقت من آن سست وفا می آید
من ز خود می روم و یار قدح می بخشد
تشنه جان می دهد و آب بقا می آید
همه اخوان صفا بر سر وجدند مگر
صنم ماست که از روی صفا می آید
می رسد جلوه گر آن سرو خرامان ای دل
مستعد باش که توفان بلا می آید
مگر اندیشه ام از روی خطا رفت که باز
ترک سر مست من از راه خطا می آید
جمعی افتاده به هر گوشه پریشان حالند
مگر از سنبل او باد صبا می آید
از سر ریختن خون فروغی مگذر
چون به میدان تو در عین رضا می آید
