ای زلف تو چون خاطر عشاق مشوش
وی صفحهٔ رویت ز خط و خال منقش
موی تو به روی تو عبیریست به مجمر
خال تو به چهر تو سپندیست برآتش
روی تو حدیقهٔ گل اما گل بی خار
لعل تو قنینهٔ مل امّا مل بی غش
یک سوی کشد عقلم و یک سوی د گر عشق
با این دو من مسکین دایم به کشاکش
خورده چه ؟ خونم که ؟ آن ترک قدح نوش
برده چه ؟ هوشم که ؟ آن شوخ پریوش
شوخی که به رزم اندر ماهیست زره پوش
ترکی که به بزم اندر سرویست کمانکش
در نخشب ماهی بنتابیده چنین خوب
درکشمر سروی بنروییده چنین خوش
هرجا خط او تبت ه رجا لب او مصر
هرجا قد اوکشمر هرجا رخ اوکش
