نام تو بردم آتش شوقم به جان فتاد
باز این نهفتنی سخنم بر زبان فتاد
طفلی بود که خون دلم خورده جای شیر
هر قطره اشک کز مژه خون فشان فتاد
غوغای رستخیز برآمد ز هر طرف
چشمت مگر به نیم نگه در زمان فتاد؟
در دیده ام خیال تو هرچند سیر کرد
هرجا نظر فکند بر آب روان فتاد
آگه ز حال غرقه به خونان نه ای، ای رفیق
کشتی ز موج خیز غمت بر کران فتاد