نشاه می خواستم از باده، خمارم دادند
روز روشن طلبیدم شب تارم دادند
ناله صبحدم و آه شب و گریه شام
هرچه در عشق بتان بود به کارم، دادند
هریک از گبر و مسلمان ز خودم می دانند
خود ندانم که به کیش که قرارم دادند
هرکجا جای کنم، سبزه دمد از نم اشک
در خزان شاد ازانم که بهارم دادند
جان به تعجیل چنان می رود امشب، که مگر
وعده وصل تو در روز شمارم دادند
راه آمد شد دل می طلبیدم از چشم
مردمان جا به سر کوچه یارم دادند
