روزگاری است سخت بی بنیاد
کس گرفتار روزگار مباد
نه نگفتم نکو معاذالله
این سخن را قوی نیامد لاد
بار انده مرا شکست آری
بشکند چون دوتا کنی پولاد
گرچه اسلاف من بزرگانند
هر یک اندر همه هنر استاد،
چون بد و نیک زود می گذرد
این چو آب آن یکی دگر چون باد
این جهان پایدار نیست از آن
که بر آبش نهاده شد بنیاد