لاتبل بالخطوب مادمت حیا
کل خطب سوی المنیه سهل
فسحقا لدهر ساورتنی همومه
وشلت ید الایام ثمت تبت
یهم اللیالی بعض ما انا مضمر
ویثقل رضوی دون ما انا حامل
از هجر تو هر شبم فلک آن زاید
کان رنج اگر مهر کشد بر ناید
وانچ از تو بر این خسته روان می آید
در برق جهنده سوز آن بگزاید
و هوونت الخطوب علی حتی
کانی صرت امنحها الودادا
انکرها و منبتها فوادی
و کیف تنکر الارض القتادا