لاله زار جهان عجب باغی ست
که از آن باغ هر نفس داغی ست
نیست بوی نشاط در گل او
محنت افزاست صوت بلبل او
دهن غنچه اش که خندان ست
دل پرخون دردمندان ست
هست هر برگ و شاخ در چمنش
تن گل چهره ای و پیرهنش
هر بنفشه که بر لب جویی ست
گره زلف عنبرین مویی ست
لاله کز خاک می دمد هر سال
صفحهٔ عارض ست و نقطهٔ خال
هر کجا تازه سرو رعنایی ست
قد موزون سروبالایی ست
تا توانی دل از جهان بگسل
رشتهٔ مهر از این و آن بگسل
جاودان نیست عالم فانی
تو درو جاودان کجا مانی؟
روی در ملک جاودانی کن
ترک این کهنه دیر فانی کن
پا در این دام پیچ پیچ منه
همه هیچ ند، دل به هیچ منه
پیش گوهرشناس گوهرسنج
هست عالم چو عرصهٔ شطرنج
که به بازیچه هر زمان شاهی
سوی این عرصه می کند راهی
گر خوری همچو خضر آب حیات
تشنه لب جان دهی درین ظلمات
فی المثل عمر نوح گر یابی
چون به توفان رسی خطر یابی
