از تیزی سنانتان هر ساعت از سنایی
آهی همی برآید جانی میان آهی
از روی بی نیازی بیجاده که رباید
ورنه چه خیزد آخر بیجاده را ز کاهی
تا باده ده شمایید اندر میان مجلس
از باده توبه کردن نبود مگر گناهی
گر چنبر فلکرا ماهیست مر شما را
صد چنبرست هر سو هر چنبری و ماهی
زینان سیاه گرتر نشنیده ام سپیدی
زینها سپیدگرتر کم دیده ام سیاهی
جز رویتان که دیدست از روی رنگ رویی
جز چشمتان که دیدست از چشم نور گاهی
با جام باده هر یک در بزمگه سروشی
با دست و تیغ هر یک در رزمگه سپاهی
از دام دل شکرتان هر دانه ای و شهری
ا زجام جان ستانتان هر قطره ای و شاهی
چون لعلتان بخندد هر عیسیی و چرخی
چون جزعتان بجنبد هر یوسفی و چاهی
از لعل درفشانتان یک خنده و سپهری
ور جزع جانستانتان یک ناوک و سپاهی