قصرها را ببست دولت در
تا که شد باز باب « قصر قجر»
قوم انصار پاکدینانند
در زمان و زمین امینانند
قسط پرداختیم و با رندان
سر نهادیم جانب زندان
قبض پانصد ربال پیش آورد
ضرباتی به قلب ریش آورد
قبض و مبض و قباله و اسناد
دفتر و مفتر و سواد و مواد
قبله آن قبیله شد رویش
طاق محرابشان دو ابرویش
قیمتش هژده قلب یا کم و بیش
و او ز هژده هزار عالم بیش
قلم به یاد تو در می چکاند از دستم
مداد نیست کز او می رود زلال است این
قلم ران این نامهٔ چون بهشت
چنین کرد دیباچه را سر به نشت
قالبت پیدا و آن جانت نهان
راست شد زین هر دو اسباب جهان