نهان با خویش می گویم که هست آن شوخ زآن من

مگر روزی دو سه ماند، زبانی می دهم جان را

kihk fh o,da ld ',dl ;i isj Hk a,o cHk lk

l'v v,cd n, si lhkn، cfhkd ld nil [hk vh