آن شب که بهم نشسته باشیم

در خلوت قرب یار با یار

یار اغیار مشو دشمن یار مشو

پی آزار مشو هان پشیمان نشوی

چو بی یار آمدی من بودمت یار

چو در کاری نباشد با منت کار

چه یار آن یار کو شیرین زبانست

مرا صد بار شیرین تر ز جانست

نیارم که یارم بود جاهل ایرا

کرا جهل یار است یار است مارش

رسید یار و ندیدیم روی یار افسوس

گذشت روز و شب ما به انتظار افسوس

تا کند شق، پردهٔ پندار را

هم به چشم یار بیند یار را

ضعفا را بهمه حالی یارست و، خدای

یار آنست بهر وقت که یار ضعفاست

مداح تو معزّی و راوی شکر لبان

تو یار بندگان و خداوند یار تو

یار کو بر سر پل آید یار

تو مر او را از آب دور مدار