نشاط این بهارم بی گل روبت چه کار آید
توگرآیی طرب آید بهشت آید بهارآید
ز استقبال نازت گر چمن را رخصتی باشد
به صد طاووس بندد نخل ویک آیینه وار آید
پر است این دشت از سامان نخجیر تمنایت
جنون تازی که صید لاغر ما هم به کار آید
به ساز ما نباید بیش از این افسردگی بستن
خرامی ، ناز هرگام تو مضرابی به تار آید
شکفتن بسکه دارد آشیان در هر بن مویت
تبسم گر به لب دزدی چمنها در فشار آید
ندارد موج بی وصل گهر امید جمعیت
هماغوشت برآیم تا کنارم درکنار آید
به برق انتظارم می گدازد شوق دیداری
تحیر می دهم آب ای خدا دیدن به بار آید
فلک هرچند در خاک عدم ریزد غبارم را
سحر گل چیند از جیبم دمی کان شهسوار آید
چمن تمهید حیرت رفته بود از چشم مشتاقان
کنون گلچین چندین نرگسستان انتظار آید
شب آمد بر سر دوران سیه شد روز مهجوران
خداونداکی آن خورشید غربت اختیار آید
هزار آیینه از دست دو عالم می برد صیقل
که یارب آن پری رو بر من بیدل دچار آید
