آرزوی دل ، چو اشک از چشم ما افتاده است
مدعا چون سایه ای در پیش پا افتاده است
گوهر امید ما قعر توکل کرده ساز
کشتی تدبیر در موج رضا افتاده است
جادهٔ سرمنزل عشاق سعی نارساست
یا ز دست خضر این وادی ، عصا افتاده است
تا قیامت برنمی خیزد چوداغ ازروی دل
سایهٔ ما ناتوانان هرکجا افتاده است
موی آتش دیده راکوتاه می باشد امل
چشم ما عمری ست بر روز جزا افتاده است
بسکه کردم مشق وحشت در دبستان جنون
شخصم از سایه چوکلک از خط جدا افتاده است
پیکرم خم گشته است ازضعف و دل خون می خورد
بار این کشتی به دوش ناخدا افتاده است
شبنم گلزار حیرت را نشست و خاست نیست
اشک من در هرکجا افتاد وا افتاده است
نیست در دشت طلب ، باکعبه ما را احتیاج
سجده گاه ماست هرجا نقش پا افتاده است
سایهٔ ما می زند پهلو به نورآفتاب
ناتوانی اینقدرها خودنما افتاده است
چون خط پرگارعمری شدکه سرتاپا خمیم
ابتدای ما به فکر انتها افتاده است
سرمه این مقدار باب التفات ناز نیست
چشم او بر خاکساریهای ما افتاده است
در حقیقت بیدل ما صاحب گنج بقاست
گر به صورت در ره فقروفنا افتاده است
