ای شاخ امید وصل عاشق ببرآ
ای ماه زبرج بیوفایی بدرآ
ای صبح وصال دوست یک روز برآ
ای تیره شب فراق یک ره بسرآ
بیزار شو از خود که زیان تو تویی
کم گو ز ستاره کاسمان تو تویی.
اهوی هواها لمن قد کان ساکنها
و لیس فی الدار لی همّ و لا وطر.