جهدکن که دل ز هوس پایمال شک نشود
این کتاب علم یقین نقطه ای ست حک نشود
رنگ مهرگیتی اگر دیدی از هوس بگذر
این جلب گلی که زند غیر آتشک نشود
آب و رنگ حسن جهان می دهد ز قبح نشان
کم دمید گل که به رخ شبنمش کلک نشود
از مزاج اهل دول رسم اتحاد مجو
در زمین تیره دلان سایه مشترک نشود
بلبل ار رسی به چمن طرح خامشی مفکن
ناله کن که برلب گل خنده بی نمک نشود
نیست شامی و سحری کز حجاب جلوه او
غنچه شبنمی نکند شمع شبپرک نشود
رنگ عشق و داغ طلب نور شمع و مایل شب
هرکجا زری ست چرا طالب محک نشود
مانع تنزه ما گشت شغل حرص و هوا
تا بود شراب وغذا آدمی ملک نشود
زحمت محال مبر جیب انفعال مدر
ما نمی رسیم به او تا زمین فلک نشود
گفتگوی .عین وسوا قطع کن زشبهه بزآ
تا به لب گره نزنی اینکه دوست یک نشود
بیدل اقتضای جشد می کشد به حرص و حسد
خواب امنی داری اگر پیرهن خسک نشود
