علم و عیان خلق به جز شک نمی شود
زین صفحه آنچه نیست رقم حک نمی شود
تمثال جزو از آینهٔ کل نموده اند
بسیار تا نمی دمد اندک نمی شود
رمز فلک شکافتن از حرف و صوت چند
غربال هم به لاف مشبک نمی شود
افشاندنی ست گرد تجرد هم از خیال
قطع ره فنا به لک و پک نمی شود
زاهد خیال جبه و دستار واگذار
اینها بزرگی سرکوچک نمی شود
دندان کشیدن از پس صد سال شیخ را
اعجاز قدرت است که کودک نمی شود
تصغیر ناتمامی القاب کس مباد
زن مرد غیرت است که مردک نمی شود
ربط وفاق قطره زگوهر چه ممکن است
در اهل اعتبار دو دل یک نمی شود
ظالم نمی کشد الم از طینت حسد
تنگی فشار دیدهٔ ازبک نمی شود
با اهل شرم دیده درایی سیه دلیست
افسوس ، سنگ سرمه که عینک نمی شود
نومیدی آشنای نشان اجابت است
آهی ز دل کشید به ناوک نمی شود
بیدل هوا همین نفس است و نفس هوا
هستی و نیستی است که منفک نمی شود
