چه لازم است کشد تیغ چشم خونخوارش
به روی دل که نفس نیز می کند کارش
به حیرتم که چه مضمون در آستین دارد
نگاه عجز سرشکی است مهر طومارش
چمن به فیض بیابان ناامیدی نیست
که از شکستن دل آب می خورد خارش
محیط فیض قناعت که موجش استغناست
چو آب آینه سرچشمه نیست در کارش
ندارد آن همه تخمین عرصهٔ امکان
ببند چشم و بپیما فضای مقدارش
بساط خامش هستی ستیزه آهنگم
مگر رسد به نوای گسستن تارش
کباب همت آن رهروم که در طلبت
چو اشک آبله دارد عنان رفتارش
ز ناله بلبلم آسوده است و می ترسم
دل دو نیم دهد باز یاد منقارش
ز جلوهٔ تو جهان کاروان آینه است
به هر چه می نگرم حیرتی است در بارش
غرور عشق تنزه بساط خودرایی ست
دماغ کس نخرد گلفروش بازارش
فریب عشرت طوبی که می خورد بیدل
به رنگ سایه سر ما و پای دیوارش
