تا عرقناک از چمن آن شوخ بی پرواگذشت
موج خجلت سرو را چون قمری از بالاگذشت
وای بر حال کمند ناله های نارسا
کان تغافل پیشه از معراج استغناگذشت
ما به چندین کاروان حسرت کمین رهبریم
شمع در شبگیر دود دل عجب تنهاگذشت
محو دل شوتا توانی رستن از آفات دهر
موج بی وصل گهر نتواند از دریاگذشت
بسته ای احرام صد عقبا امل اما چه سود
فرصت نگذشته ات پیش ازگذشتنهاگذشت
بی نشانی در نشان پر می زند هشیار باش
گر همه عنقا شوی نتوانی از دنیاگذشت
آبله مخموری واماندگیهایم نخواست
زین بیابان لغزشم آخر قدح پیماگذشت
گر برون آیم ز فکر دل اسیر دیده ام
عمر من چون می به بند ساغر و میناگذشت
بر غنا زد احتیاج خست ابنای دهر
تنگدستی در عزیزان ماند لیک از ماگذشت
عافیتها بسکه بود آن سوی پرواز امل
کرد استقبال امروزی که از فرداگذشت
گرزدنیا بگذری تشویش عقبا حایل است
تا ز خود نگذشته ای می بایدت صد جاگذشت
بیدل از رنگ شکست شیشه ای خندیده است
کز غبارش ناله نتواند به سعی پاگذشت
