نه هر طللی نشانه تیر بود،
نه هر بازی سزای نخجیر بود.
سیاره عشق را منازل مائیم
ز اشکال جهان نقطه مشکل مائیم
چون قصه عاشقان بیدل خوانند
سر قصه عاشقان بیدل مائیم
کی خندد اندر وی من بخت من از میدان تو!
کی خیمه از صحراء جانم بر کند هجران تو!
اول تو حدیث عشق کردی آغاز
اندر خور خویش کار ما را می ساز
ما کی گنجیم در سرا پرده راز
لافیست بد سنت ما و منشور نیاز
