آن دل که تو سوختی تو را شکر آرد

و آن خون که تو ریختی بتو فخر کند

و ان دما اجریته بک فاخر

و ان فؤادا رعته لک حامد

آن کدام دل است که آتش خانه حیرت تو نیست.

و انتم ملوک ما لنحوکم قصد

آن کدام جانست که در مخلب باز قهر تو نیست.

سروا بکدام بوستانت جویم

ماها بکدام آسمانت جویم

ای راه طلب حق، چه راهی که قدمها در تو واله شد.

حورا بکدام خان و مانت جویم

ای آتش محبت حق، چه آتشی که دلهای عالمی ترا هیزم شد.

راه طلبت گر آشکارا بودی

هر مرحله ای ز راه پیدا بودی

گر راه تو افکنده بصحرا بودی

عشاق تو زنار چلیپا بودی

هر آموخته ای را آموزنده اوست. هر افروخته ای را افروزنده اوست.

عیسی را علم طب درآموخت: وَ یُعَلِّمُهُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ.

هر سوخته ای را سوزنده اوست. هر ساخته ای را سازنده اوست.

خضر را علم معرفت درآموخت: وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً.

آدم را علم اسامی درآموخت: وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها.

مصطفی عربی را اسرار آلهیت درآموخت: وَ عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ .

داود را زره گری درآموخت: وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَکُمْ.

عالمیان را بیان درآموخت: خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَیانَ.

از حکماء علم ریاضت، از کبراء علم معرفت.

و گفته اند خَلَقَ الْإِنْسانَ عَلَّمَهُ الْبَیانَ انسان اینجا آدم صفی است.

بظاهر نگاشته آب و گل است، بباطن سلطان محبت را محمل است.

العبرة بالوصل لا بالاصل. الوصل قربة و الاصل تربة.

بظاهر سُلالَةٍ مِنْ طِینٍ است، بباطن خاتم دولت را نگین است.

الاصل من حیث النطفة. و الوصل من حیث النصرة.

بر مایه دیگران اعتماد نمودن حرفت مفلسانست.

بخلعت دیگران شاد بودن سیرت بی خردان است.

بجامه عاریتی نازیدن عادت بطّالان است.

جفا کردن و وفا طمع داشتن فعل زرّاقانست.

عالمیان همه از ما میخواهند و بو یزید خود ما را میخواهد.

و سار سوای فی طلب المعاش