عاشقی کز خون دل جام شرابش می دهند
چشم تر، اشک روان، حال خرابش می دهند
هر که را امروز ساقی می کشد پای حساب
ایمنی از هول فردای حسابش می دهند
هر که ماهی خدمت می را به صافی می کند
سالها فرماندهی آفتابش می دهند
هیچ هشیاری نمی خواهد خمارآلوده ای
کز لب میگون او صهبای نابش می دهند
گرد بیداری نمی گردد کسی در روزگار
کز خمارین چشم او داروی خوابش می دهند
تشنه کامی کز پی ابروی ترکان می رود
آخر از سرچشمه شمشیر آبش می دهند
هر که اول زان صف مژگان سؤالی می کند
آخرالامر از دم خنجر جوابش می دهند
گر کمند حلق عاشق طرهٔ معشوق نیست
پس چرا بر چهره چندین پیچ و تابش می دهند
چون ز جعد پر گره آن ترک می سازد زره
ره به جیش خسرو مالک رقابش می دهند
ناصرالدین شاه غازی آن که در میدان جنگ
فتح و نصرت بوسه بر زرین رکابش می دهند
کی فروغی روز وصل او به راحت می رود
بس که شبها از غم هجران عذابش می دهند
