انّ عدوّ البیت من عداکا
امنعهم ان یخربوا قراکا.
یا ربّ لا ارجو لهم سواکا
یا ربّ فامنع منهم حماکا
اذا مات الفرزدق فارجموه
کما یرمون قبر ابی رغال
عاشق عشوه خویش اند شیفته رعنایی خویش اند.
یَحْسَبُ أَنَّ مالَهُ أَخْلَدَهُ همی پندارند که جاوید درین دنیا خواهند بود.
گفتی: بکنم کار تو بنوا فردا
و آن کو که ترا ضمان کند تا فردا؟!
ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (۴) پس باز نشاید آری آگاه شوید.
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ (۶) براستی که شما آتش دوزخ خواهید دید.
سَوْفَ تَعْلَمُونَ (۳) آری آگاه شوید.
کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ (۵). اگر شما میدانید دانستنی بی گمان.
چون بدو نگرم گویم:
چون بدل غاشیه حکم و قضای تو کشم؟!
انّا لنفرح بالایّام نقطعها
و کلّ یوم مضی یدنی من الاجل!
اری الموت یعتام الکرام و یصطفی
عقیلة مال الفاحش المتشدّد.