مرا دیوانه و شیدا ته دیری
مرا سرگشته و رسوا ته دیری
نمیدونم لب لعلش به خونم
چرا تشنه است با این آبداری
خدایا دل ز مو بستان بزاری
نمی آید ز مو بیمار داری
بمو سوجه دل هر دور و نزدیک
ته از سنگین دلی پروا نداری
همه روزم فغان و بیقراری
شوان بیداری و فریاد و زاری
چرا گردی بکوه و دشت و صحرا
بجان او ندارم اختیاری
بمو واجی چرا ته بیقراری
چو گل پروردهٔ باد بهاری
خداوندا بحق هشت و چارت
ز ما بگذر شتر دیدی ندیدی
از آن روزیکه ما را آفریدی
بغیر از معصیت چیزی ندیدی
به بالینم طبیبی یا حبیبی
ازین هر دو یکی بودی چه بودی