هر سخن تو را خرد مملکتی بها دهد

حاصل هفت کشورش نیست بهای راستین

تخت و وقار و قدر او مملکت شکوه را

عرش حقیقی آمده ارض و سمای راستین

هست ز آب روی تو بر لب جوی سلطنت

سر و جلال و جاه را نشو و نمای راستین

کسری و جم به درگهت هر دو شه دروغیند

حاتم و معن بر درت هر دو گدای راستین

کسری اردشیر فر بهمن اردوان محل

شاه سکندر آستان خضر برای بقای راستین

مطرب بزم عیشش از جمع بتان خوش سرا

زهره سزد که می زند ساز و نوای راستین

دامن آخر الزمان وصل قبای دولتش

آستی قبای او بحر نمای راستین

شاه معز دین حق ملک خدای راستین

شیخ اویس کان کرم بحر عطای راستین

تا جهان بود چنین است و چنین خواهد بود

همه را عاقبت کار همین خواهد بود

شاه دلشاد نگویی که چه غم بود تو را

بجز از عمر گران مایه چه کم بود تو را