برادر نداری نه خواهر نه زن

چو شاخ گلی بر کنار چمن

نبینمت پیوستهٔ خون کسی

کجا داردی مهر بر تو بسی

بنه دل برین بوم و جایی بساز

چنان چون بود درخور کام و ناز

به ایران و توران توی شهریار

ز شاهان یکی پرهنر یادگار

پدر پیر سر شد تو برنا دلی

نگر سر ز تاج کیی نگسلی

بزرگی و فرزند کاووس شاه

سر از بس هنرها رسیده به ماه

چنان دان که خرم بهارش توی

نگارش تویی غمگسارش تویی

بدین مهربانی که بر تست شاه

به نام تو خسپد به آرامگاه

بدو گفت پیران کزین بوم و بر

چنانی که باشد کسی برگذر

سیاوش یکی روز و پیران بهم

نشستند و گفتند هر بیش و کم